Jeśli kuchnia jest dużym pomieszczeniem, koncentruje się tam życie rodzinne. Przynajmniej tak było w wiejskich domach i w przestronnych mieszczańskich mieszkaniach, gdzie gospodyni gotowała, piekła, smażyła i dusiła potrawy w otoczeniu gromadki swawolących dzieci.Potem „wielka płyta” z maleńkimi, często ślepymi kuchniami wyrugowała rodzinę z kuchni, pozostawiając w niej tylko panią domu, której obowiązkiem było przygotowywanie i przechowywanie jedzenia. Dziś następuje powrót do tradycji. Są to kuchnie otwarte na salon. Sprawiają wtedy wrażenie większej przestrzeni, choć w rzeczywistości metraż ich jest niewielki. Ważne jest jednak, że gospodyni nie spędza czasu w kuchni samotnie, bo w salonie przesiaduje mąż i dzieciaki. W każdej chwili można ich wciągnąć do pomocy, jest też czas na rozmowę. Kuchnia otwarta musi być bardzo starannie zaaranżowana. Meble kuchenne powinny być utrzymane w tym samym stylu co meble w salonie, lodówka, zmywarka muszą być zabudowane. No i najważniejsze – musi tam stale panować idealny porządek. Stos niepozmywanych naczyń nie zrobi dobrego wrażenia. Wniosek nasuwa się sam. W kuchni otwartej przygotowywanie i przechowywanie jedzenia musi być ograniczone do minimum.
